Contact CV english Schrijven Chazia Mourali Homepagina

Vormgeving: Forsrood   

www.forsrood.com www.webmar.nl

HOME

Foto Chazia: Jan van Galen

Realisatie & onderhoud: Webmar

Presenteren

Chazia’s columns

Vorige pagina

RED UW LEVEN, GRATIS COACHING


Het kan u niet zijn ontgaan. Wij leven in een castingmaatschappij. Op televisie worden de muziekprogramma’s al jaren bevolkt door amateurs die alles over hebben voor hun 15 minutes of fame. Al worden ze ten overstaan van het hele land tot op het bot vernederd, dat is nog  altijd minder erg dan ongezien blijven. Ik word beoordeeld, dus ik besta.


Waarom stellen al die aardige mensen zich hieraan bloot? En waarom blijft het publiek kijken? Heel simpel: we zijn geobsedeerd door alle mogelijke vormen van ranking die de plaats hebben ingenomen van wat ooit zingeving heette.

Eeuwenlang werd ons verteld hoe we moesten leven. Religieuze leiders beloofden geluk, heil en verlossing na onze dood. Als we ons maar aan hun geboden hielden. Politieke ideologen voorspelden ons volmaakt welzijn in een heilstaat, mits we maar op ze stemden. Maar veel van die leiders werden nogal drammerig als ze hun zin niet kregen. We bevrijdden ons daarom van hun juk en kozen voor de subcultuur als leidraad in ons leven: als punk of grenzeloze hedonist wist je precies wat je de hele dag moest doen om erbij te horen. Maar toen kwam het postmodernisme en werden onverenigbare lifestyles in een enkel bestaan gepropt. Gewoon lekker in een Ferrari rondrijden en lid zijn van Greenpeace.


Dat werkte ook niet echt en nu weten we niet meer wie we moeten zijn. Ons enige houvast is het aantal blikken dat we op ons gericht weten. Hoe meer dat er zijn, hoe beter. Wie kijkt en waarom, doet er niet toe. Als we maar honderden facebook vrienden hebben, of op welke manier dan ook op TV komen. Wanneer we falen in deze permanente populariteitstest, huren we een coach in. Dan hebben we in elk geval het gevoel dat we weer op weg zijn naar de top en ons lot in eigen handen kunnen nemen.


Toch kriebelt er iets in onze onderbuik. Is dit nu werkelijk alles wat het leven te bieden heeft? Je naam op een ranglijst zien staan en maar proberen hogerop te komen? Natuurlijk niet, lieve mensen! Het leven is heus wel interessanter! En godzijdank hebben de opera om dat te bevestigen. Troost, betekenis, zin. Alles waar het werkelijk om draait, krijg je er cadeau. Als bonus bij de schitterende muziek, prachtige zangers, verbluffende decors en duizelingwekkende verhaallijnen.


Omdat ik me niet helemaal wil afsluiten voor de tijdgeest heb ik een paar essentiele levenslessen uit de opera voor u op een rijtje gezet. Een echte top 5, voor het broodnodige overzicht. Lees ze, onthoud ze, hang ze boven uw bed en u krijgen ze niet meer gek. Succes, liefde en geluk gegarandeerd! Ik wens u er alle goeds mee:


LEVENSCOACHING IN 5 OPERA’S:


1. King Lear.

Het is al even geleden dat De Nederlandse Opera deze hartverscheurende voorstelling opvoerde, maar ik vond hem beter dan het toneelstuk. Koningsdochter Cordelia weigert haar vader stroop om de mond te smeren als zij moet formuleren hoeveel zij van hem houdt. De twee andere dochters slijmen de wereld wel bij elkaar en paps trapt er in. De gemene zussen krijgen het rijk en sturen vader de hei op. Maar Cordelia toont met daden de oprechtheid van haar liefde. Moraal: hoed u voor ja-knikkers en vleiers. Leer te verstaan wat niet wordt gezegd. Het kan je zomaar een fatale ondergang schelen.


2. De zaak Makropoulos, Janacek.

Elina Makropoulos drinkt een elixer dat jaar 300 jaar jeugd en schoonheid garandeert. Als het tijd is voor een nieuwe dosis, bedankt ze. Ze overleefde al haar geliefden en vergat hoeveel kinderen ze op de aarde zette. Seen it, been there, done it. Daar wordt een mens maar eenzaam van. De schoonheid van het leven  schuilt in haar kortstondigheid. De dood is geen straf, maar een verlossing. Niet de gedachte die de reclame u aanpraat, wel zo verfrissend.


3. Das Rheingold.

De dwerg Alberich probeert de drie Rijndochters te verleiden. Ze trappen er niet in, maar verklappen hem wel een geheim. Wie de liefde voorgoed afzweert, kan uit het Rijngoud een ring smeden die de wereldheerschappij brengt. Alberich steelt het goud en 15 uren bloedmooie ellende vangen aan in de Ring des Nibelungen. Ik zal eerlijk zijn: ik heb me ook wel eens door de verpletterende charmes van een man met geld en aanzien laten verleiden. Ik bewonderde zijn kracht en verlangde naar zijn bescherming. Maar sociaal psycholoog Elis Canetti had gelijk: “De machthebber verzamelt mensen. Stapels en kudden betekenen voor hem niets, tenzij hij ze nodig heeft om mensen te werven “ Het enige wat de machthebber wil is meer, meer en nog eens meer. Want wat hij heeft verovert, verveel hem een seconde later. En in de liefde gaat het nu juist om exclusiviteit en opoffering. Extra waarschuwing voor verliefde vrouwen: Wagner verbeeldde Alberich als een onaanzienlijk monstertje. In het echt zijn machtswellustelingen helaas vaak bijzonder aantrekkelijk. En als zij het zelf niet zijn, zorgen ze wel dat hun auto het is.


4. La juive, Fromentin Halevy.

De jood Eleazar heeft ooit een jong meisje gered. Het is de dochter van de latere kardinaal Brogni. Eleazar adopteerde haar als Rachel. De kardinaal en de jood treffen elkaar jaren later opnieuw. Als de kardinaal vindt dat er godsdienstige wetten zijn overtreden, veroordeelt hij Eleazar en Rachel tot de brandstapel. Op het moment dat het meisje in een kokendhete kuip wordt geduwd, onthult Eleazar eindelijk zijn grootste geheim aan Brigni: het slachtoffer dat hij op dit moment de marteldood in stuurt is niemand anders dan zijn eigen kind. Het is het gruwelijkste beeld dat je ooit in een opera zult zien. De les is duidelijk: wie een ander veroordeelt, veroordeelt altijd een familielid.


5. Cosi fan tutte.

Even een vrolijke Mozart om weer op adem te komen. De jonge officieren Guglielmo en Ferrando besluiten de trouw van hun geliefden te testen. Vermomd als Albaniërs verleiden ze hun eigen meisjes. Maar dat deze de beproeving helemaal niet doorstaan, mag de pret niet drukken. De opera eindigt  in een vrolijk pleidooi voor vergevingsgezindheid en het aanvaarden van de werkelijkheid: Cosi fan tutte, onze vrouwtjes zijn onbetrouwbare loeders, maar ach, zo doen ze nu eenmaal allemaal!


De spijker op de kop! Hoe graag we ook zouden willen dat de onvolmaakte werkelijkheid meer leek op het ideaalbeeld dat we ervan koesteren in onze hoofden en harten, het is jammergenoeg wat het is. En het zal nooit anders worden.


Tot zover mijn 5 supertips. In een land waar een miljoen mensen pillen slikken om het bestaan te verdragen, pensioenen door zwendelaars worden opgesoupeerd en haat populairder is dan hoffelijkheid, zijn mooi gezongen lesjes in menselijkheid minstens even noodzakelijk als voedsel, zuurstof en merkkleding. Nogmaals: doe er u voordeel mee. I rest my case.